« Acofrare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 057c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACOFRARE
ACOFRARE. Charta Sanctii Regis Aragonum æræ 1132. apud Martinezium in Historia Pinnatensi
lib. 3. cap. 26 :
Ita quod homines et feminæ, qui in dictis locis domos vel terras S. Joannis tenebunt, sint franqui et liberi ab omni servitute mea, et dominorum, qui pro tempore erunt de Torres et de Vicient, in perpetuum, sed peitent et Acofrent, ut sint vasalli proprii sancti Johannis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Leon. Frisch.
in Observationibus ad Glossarium existimat Acofrare, idem esse quod Latinum
sufferre, Gall. Souffrir. Est enim, inquit, c legendum ut s,
et a præponitur ad euphoniam ; nam ut Galli ante sp, st, sc,
addere solent e, ut ex voce spiritus faciunt esprit, ita Hispani pro
Safran dicunt Açafran, pro Sucre Açucar, pro Souffrer
Açufar. Sed cum Açofar nomen Hispanis sit Æs fusile, et inde Açofrar
verbum facile possit efformari, potius crediderim Açofrar esse quasi Æs seu
pecuniam solvere : quod optime congruere videtur loco allato.