1. ACUCULA, Acuculla et Acula diminut. ab Acus, quasi minor acus ; sic autem Discerniculum dicitur. Acum Martialis, Acum crinalem Apuleius lib. 8.

Acum crinibus distinguendis

Tertullianus lib. de Pœnitentia,

Acum discriminalem

S. Hieronym. Apol. ad Rufin.,

Acum comatoriam

Petronius vocant ; ubi Woweren. et Erhard. consulendi, et alii Criticorum filii. Gallis Aiguille de teste. Excerpta ex veteri Lexico de æreis : Acucula, βελόνη, ex quibus emendandæ Glossæ Gr. Lat. βελόνη, Acusa, Acus seu ut habet Cod. MS. Acubula, acus ; scribendum enim Acucula, quomodo habet Onomast. vetus. Lex 1. Cod. Theod. de Repud. :

Si præter hæc tria crimina repudium marito miserit, oportet eam usque ad Acuculam capitis in domo mariti deponere.

Acum vero inter ornamenta muliebria recenset lex 27. § 2. D. de auro et arg. Constit. synodales Episcopi anonymi ann. 1237. tom. 2. Concil. Angl. de Monialib. :

Nec in velo Acus argenteas audeant deportare.

Hieronymus in cap. 3. Esaiæ :

Habent Acus mulieres, quibus ornatorum crinium compago retinetur, ne laxius fluant, et in sparsos dissipentur capillos.

Agnellus lib. pontif. apud Murat. tom. 2. pag. 108. col. 1. C :

Jussit ipse endothim byssinam pretiosissimam, cui similem nunquam videre potuimus, Aculis (alias Acucullis) factam, omnem Salvatoris nostri historiam continentem.