« 1 adamas » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 069c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADAMAS11. ADAMAS, Magnes, Gall. Aimant : a verbo Adamare. Vita S. Walrici Abbatis
          num. 10. tom. 1. Aprilis pag. 19. E : 
        Hic ergo Sacerdos, juxta Prophetam in TemploDei lapis est vivus in ædificio Dei appellatus, qui recte, ut audio Adamanti lapidi pretioso comparatur, cujus natura talis est, ut quidquid adspexerit, ipsum etiam ferrum ad se subtrahat.
P. , 1766.
◊ Hæc sic emenda : Videtur
          esse Magnes, Gall. Aimant. Vox Græcæ originis. At vero nostris olim Adamas
          prius dicebatur Aimant, quam vocaretur Diamant ; quæ utraque vox a verbo
            Adamas originem habet.
