« »
 
[]« Addretiare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 073b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADDRETIARE
ADDRETIARE, Addressare, juri stare, ex verbo Drictum, Gall. Droit. vel potius jus, seu quod juris est facere, damna reparare, Gall. Redresser les torts. Vide infra Adresciare. Regiam Majestatem lib. 2. cap. 74. § 9 :
Si contra dominum suum, et non juxta assisam, (purpresturam fecerit) tunc distringetur occupator, ut veniat ad curiam domini sui, id Addressaturus.
Gervasius Dorobernensis ann. 1170 :
Quod erunt coram Domino Rege, die quem eis constituerit, ad rectum faciendum, et Addretiandum ei, et hominibus suis quod Addretiare debuerunt.
Charta Comitis Burgundiæ ann. 1227. in Tabul. Campaniæ Thuani fol. 153 :
Si nos non voluerimus eis Adreciare ad dictum esgardum,.... si, quod absit, ipsum decedere contingeret, usque dum fuerit Adreciatum ad dictum et esgardum jam dictorum.
Hinc vox Gallica Addresser.