« »
 
[]« Adsitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 094a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADSITUS
ADSITUS, Qui adest, propinquus. Vita S. Henrici Imp. tom. 3. Julii pag. 793 :
At simul hostilem turmam prope adventantem conspiciunt ; moram perbrevem quidem, sed admodum opportunam prospiciendi rebus suis nacti, propere se tam in urbe, quam in Adsito fortalitio, ad vim hostilem propulsandam comparant.
Juxta positus. Auson. Mosella v. 335 :
Atria quid memorem viridantibus adsita pratis.
Vide Forc. Lex.