« »
 
[]« Affanator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 123b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFANATOR
AFFANATOR, Operarius, Gall. Manœuvre, ab Hispanica voce Affanador, qui multo labore operatur. Libert. Montis Britonis Hist. Dalphin. tom. 1. pag. 82. col. 2 :
Item a quolibet Affanatore, non habente boves seu animalia, 4. Corvatas de sua persona, quas Corvatas prædicti agricolæ Affanatores, et animalia tenentes ad bastum, dicto Domino facere teneantur anno quolibet, etc.
Ibid. pag. 83. col. 2 :
Item et supra quolibet foco cujuslibet Affanatoris dicti mandamenti unam heminam avenæ
, ibidem, iterum atque iterum occurrit eadem significatione. Charta Thossiacensis in Dumbis Lugdun. Diœcesis 1404 :
Juxta [] curtile Joannis Roleti Affanatoris.
In territorio Dumbensi Affanator sumitur pro eo mercenariorum genere, quorum merces solvitur frumento, siligine, avena vel aliis rebus, quæ usu consumuntur ; unde rustici illius provinciæ etiamnum dicunt :
J'ai Affané dix bichots de bled
, id est, decem frumenti mensuras opera mea lucratus sum.
P. Carpentier, 1766.
Affaineur, et Affanour, eadem notione, in Lit. remiss. ann. 1389. ex Reg. 137. Chartoph. reg. ch. 14 :
Comme pour les provisions de la feste et noces de Alips de Beaujeu... il (Pierre de Daucie) eust été commis à faire lesdites provisions et faire amener icelles par la riviere de Sosne à Villefranche ; et eust requis Lorens de Conteres Affanour que il, pour competent salaire, voulsist mener desdites provisions, etc.
Aliæ ann. 1460. in Reg. 190. ch. 172 :
Guischart Traffoy gaignent et Affaineur de bras... s'en ala en ung champ, etc.
Academicis Cruscanis, Affanno, est Anxietas, angor ; unde Affanare, Molestiam inferre, et Affannato, Mentis anxius, angore affectus ; sed et nostri Fané dicunt, de eo, qui ex animi anxietate tabescit ; ducta similitudine a feno exsiccato, quod Fané dicimus. Ex his forte vox Affanator ; cujus etymi ratio satis est aperta. Vide Raynouardi Lexicon Roman. vol. 1. pag. 31. col. 1. voce Afan.