« »
 
[]« Affibulare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 126b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFIBULARE
AFFIBULARE, Fibula constringere. Hugo de Cleeriis de Majoratu Franciæ :
Pallium, quo in Curia Affibulatus erit, Dispensatori dabitur, etc.
Ibidem :
Defibulare, pallio se exuere.
Charta Octaviani Cardinalis sub Alexandro IV. apud Ughellum tom. 3. pag. 634 :
Cotta vel superanea Affibulatis.
Hinc Gallis Affubler, pro Induere, operire ; de eo, qui pallium humeris, aut velum capiti fibula annectit. Le Roman de Rou MS :
La fist d'un mantel Afluber,
Du plus riche qui pout trouver.
Infra :
Son mantel jus à terre mist,
Tout Déflubé dessus s'asist.
Le Roman de Garin :
Vestent bliaus et peliçons hermins,
Et Afublerent les manteaux sebelins.
Idem poëta :
Desafublée, chauciée en eschapins.
Ita Diffibulare, est Fibulam dissolvere : apud Alanum de Insulis in planctu naturæ initio, et in Anticlaudiano lib. 1. cap. 7. qua voce usus Martialis in re obscœna. Vide Fibulatorium.
P. Carpentier, 1766.
Hinc vox Affuleure, vel Affulure et Affulooir, pro Capitis velum seu tegumentum. Mirac. B. V. M. MSS. lib. 1 :
La mere akeurt qui brait et crie,
S'Afuleure a terre rue, etc.
Paraphr. Ps. Miserere :
Cil qui le Deable dechoivent,
Ki deffont lor Affuleures,
Et lor vilaines vesteures.
Lit. remiss. an. 1455. in Reg. 183. Chartoph. reg. ch. 57 :
Le suppliant vesti sa chemise et sa robe, et tout piez nus sans chapperon, ne autre Affulure, etc. Affulooir,
in Lib. rub. Domus publ. Abbavill. fol. 40. v°. Vide infra Afubals.