« »
 
[]« Afforator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 131c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFORATOR
AFFORATOR, Qui vino venali pretium imponit. Arrestum Curiæ Parlamenti sub Philippo Franc. Rege in Tabulario Compend. :
Item in eo quod prædicti Major et Jurati de novo posuerint appreciatores in terra dictorum Religiosorum nec patiuntur aliquem vendere vinum sine dictorum appreciatorum licentia quamquam, etc... prædictis Majore et Juratis asserentibus ad se pertinere jus ponendi prædictos Afforatores in terra prædicta... non habere jus ponendi Afforatores seu appretiatores vini, et signandi dolia appretiata.
P. Carpentier, 1766.
Tabular. Massil. :
Quod floreni auri boni Florentiæ... cursum habeant in præsenti civitate (Massil.) pro illo valore, quo fuerunt Afforati, videlicet ad xxxiiij. solidos pro quolibet.
Ordinat. ann. 1350. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag. 356. art. 66. :
Sera le vin Affeuré par la justice, appellez à ce quatre des plus preud'hommes du lieu, lesquels, sans faveur et sans haine, mettront le vin à feur convenable. Aforer,
taxare, in Lit. remiss. ann. 1406. in Reg. 160. Chartoph. reg. ch. 395 :
Icellui fermier de l'imposition [] vouloit Aforer un poure homme bouvier.... à la somme de viij. solz Par. et ne le vouloit quitter à moins.
Lusitani olim Aforar dixerunt hoc sensu, teste S. Rosa de Viterbo.