« »
 
[]« Affranquire » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 133a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFRANQUIRE
AFFRANQUIRE, Francos, id est, liberos et immunes reddere ; Affrancare Italis, Gall. Affranchir. Charta Eschivati Comitis Bigorræ ann. 1266 :
Affranquivimus omnes homines quicumque venerint, populaverint, et casaverint se in castro de Bidalos ab omni censu et questa.
Alia Raimundi Comit. Tolosani ann. 1238. pro quitatione castri de Stretefons, in Regesto Comitum Tolosæ fol. 44 :
Salvis tamen Affranquimentis, si ipse Aimericus de Castro novo fecerit de aliquibus infantibus prædictorum hominum et mulierum, de quibus Affranquimentis essent authentica instrumenta.
Vide Catellum in Comitibus Tolosanis pag. 220. et infra in verbo Manumissio.
P. Carpentier, 1766.
Chartul. maj. S. Vict. Massil. :
Joannes Martini de Massilia præmissorum considerationibus motus, volens et admodum cupiens Joannem Chacaudum, de natione Maurorum, servum suum, catholicum et baptisatum, graciose Affranquimenti beneficio munerare, ob illius reverentiam et amorem, qui humanum genus suo sanguine a servitute redemit, bona fide, omnique dolo et fraude remotis, per se et suos ipsum Joannem servum suum hic præsentem et audientem flexis genibus Affranquivit, manumisit, quitavit, liberavit, penitus et absolvit, ipsumque recipiendo per manus a dicta servitute, in qua prius erat, ejusque manibus totaliter relaxavit, et francum, quitum, liberum et penitus absolutum deinceps esse voluit, clamavit et sponte concessit, ita et taliter quod ab inde in antea vendi, dari, permutari. alienari, inquietari seu molestari non possit per ipsum nobilem et suos.
Quia hæc mihi visa sunt notatu digna, fusius exscripsi. Hinc Afrancquir, in Charta ann. 1340. ex Chartul. 23. Corb. :
Lesquelles personnes se disoient francques et se voloient Afrancquir, pour causes des robes desdits abbé et convent.