« »
 
[]« Agaso » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 137a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AGASO
AGASO, Minister, officialis, in Glossis Isid. Gloss. Lat. Gr. Agaso, δοῦλος, ϰτηνέσσια, forte ϰτηνῶν. Ὲπιϰτηνίτης, ἱπποϰόμος, ὀνολάτης. Jo. de Janua :
Agaso, proprie dicitur qui curat jumenta, quasi agens somarium. Quandoque tamen Agaso dicitur Domesticus minister asinorum : ita dicit Ugutio, Unde Græcismus :
Est asinorum pastor Agaso, boumque bubulcus.
In leg. 2. Cod. Theod. de Cohortalib. Agasones dicuntur servi et ministri Stationariorum. Gloss. in cod. Reg. 4778 : Agaso, domesticus. Agaso vel Agarus, minister, officialis. In Gloss. Jæckii Agasus, domesticus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Est igitur Agaso idem qui Curator equarius seu stabularius, Gall. Palefrenier, Valet d'écurie : qua notione ab ipso T. Livio usurpatur. Spicilegium [] MS. Fontanell. pag. 404 :
Ipse Panetarius habet sub se Agazonem, qui curam capit de equis Monasterio pertinentibus, et de equis hospitum, si qui fuerint.
P. Carpentier, 1766.
Michael magister Agasonum
recensetur inter dapiferorum et pincernarum magistros, in Charta Andreæ reg. Hungar. ann. 1233. apud Censium Lib. censuum eccl. Rom. Alia ejusd. reg. ann. 1231. ibid :
Super domos servientum vel villas nec nos, nec Agasones, nec falconarii,... descendant ipsis invitis.
Agaso, asnier, in Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 7692. Charta abbat. de Conchis in Ruth. ann. 1325. in Reg. 64. Chartoph. reg. ch. 471 :
Ipse molinerius, vel ejus Agaso, cum reportabit farinam de molendino, reportet eam ad pondus consulum.
Lit. remiss. ann. 1374. in Reg. 505. ch. 323 :
Quidam Agasones, numero septem vel circa, extranei, et sua animalia ducentes, dum transitum facerent per locum vocatum Pineis, juxta rivum de Yserone.... Præfati Agasones seu animalia ducentes, etc.
Ex his omnibus concludere promptum est Agasonum officium, ad curam equorum aliorumve animalium spectasse, atque eodem nomine infimos et superiores ejuscemodi ministros fuisse designatos. Agasonum munus etiam inter præcipua Ducum Regumque Bohemorum erat. Vincentius Bohemus ad ann. 1058 aliter Marscallos dictos indigitat. In ejusdem Vincentii Chron. ad ann. 1148 loco agaso mendose legitur agato. Adel.