« »
 
[]« 1 agina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 141c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AGINA1
1. AGINA. Tabularium S. Cyrici Nivern. ann. 8. Roberti Reg. Ch. 60 :
Ermendricus et uxor sua Oolgardis, et Aalgardus et dilectæ illius Aginæ, communiter vendimus, etc.
Infra :
S. Stephani et uxoris suæ Guthurgis, et Ermendrico et conjuge ejus Oolgarde, et Aalgardi et Amabile ejus Agine, qui hanc venditionis cartam fieri et firmari rogaverunt.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Agina non alia videtur quam [] uxor, a Græco γύνη, Mulier forte sic dicta.
P. Carpentier, 1766.
Nisi a Saxon. Agen, Proprius, deducas ; quia nihil magis proprium quam uxor putatur. Vide Agenhine.