« Albanagium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 162a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALBANAGIUM
ALBANAGIUM, Jus Regis vel domini alicujus loci in peregrinorum decedentium bonis, Gall.
Droit d'Aubaine. Benedictus in cap. Raynutius num. 1042 :
Rex omnia eorum bona occupat jure Albanagii : exclusa omni parentela, conjuge et quocumque alio successore.Vide Albani. Vide Eichhornii Hist. jur. Germ. § 373. not. f.
P. , 1766.
◊ Charta Henr. comit.
Trecens. ann. 1187. in Chartul. Campan. fol. 198. v° : Quicquid juris in eisCharta ann. 1255. in Chartul. monast. de Baugeseio :(hominibus)habebat, sive de Albanagio, sive de jure alio, ei quittum clamavit.
Cum contentio verteretur inter illustrem dom. Ludovicum D. G. regem Francorum ex una parte, et religiosos viros Robertum abbatem monasterii Villelupæ et ejusdem loci conventum ex altera, super quadam consuetudine, quæ vulgariter Albanagium nuncupatur,.... prædictus rex Ludovicus... per judicium curiæ suæ reddidit ecclesiæ Villelupæ prædictum Albanagium in omni terra ipsius monasterii et etiam omnem questam ipsius Albanagii.Vide infra Albene.