« »
 
[]« 2 albara » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 163b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALBARA2
2. ALBARA, vox Hispana, Apocha, schedula, breviculus ; idem quod Albaranum. Vide in hac voce. Pacta inter reg. Tunetanum et Pisanos ann. 1398. tom. 1. Cod. Ital. diplom. col. 1121 :
Item quod Pisani habeant.... in dohana Tunisii.... scribam, qui faciat ipsis Pisanis rationes, quandocumque voluerint, et possint dicti Pisani, facta ratione, et habita Albara expeditionis suæ, ire quo voluerint. Albare,
Occitanis. Charta ann. 1540 :
Ne doit rien lever du voiturier, qui aura payé audit Besiers en fesant foy de [] l'Albare et cartel signé du commis.
Vide infra Albarellus 2.