« Almities » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 191a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALMITIES
ALMITIES,
ὡραιότης, Pulcritudo, in Glossis Græc. Lat. Hinc emendandum Gloss. Lat. Gr.
Almetes, ϰάλλος ἀνατροφῆς, legendum enim,
Almities, ϰάλλος ἀνατροφὴ. Vide Festum, et ibi Scaligerum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Perperam, ut
arbitror, emendatur, Almetes, cum vocabulum hoc rarius non legatur in veteribus
Glossis, quam Almities. Deinde ipsa vox Almities ab alendo ducta melius per
ϰάλλος άνατροφῆς, id est, Pulchritudo alimenti, seu
pulchritudo ex alimentis salubribus nata, quam per ϰάλλος,
ἀνατποφὴ, hoc est, diviso sensu, Pulchritudo, Educatio. Sosipater
Charisius vocem Almities vertit εὐπρέπεια,
Eximius decor, Reuchlinus autem in Breviloquo ait, vocibus Almitas, Almitudo,
Almities, ab Almus ductis significari sanctitatem. Addam legi
Almitus in veteribus Glossis pro Almitas. Vulcanius quldem, Meursius et alii
post ipsos habent Almitas : verum cum Almitus declinari potuerit ut
servitus ; nullam video mutationis necessitatem.