AMMAN, apud Germanos et Belgas, etiamnum dicitur Prætor, Præfectus, Prætor causarum civilium. In Charta Balduini Comitis Flandr. ann. 1119. in Tabul. S. Bertini, subscribunt :

Rodulphus Amman de S. Folquinikerca, Alfgerus Amman de S. Georgio, Bernuldus Amman de Broburg, etc.

Vide Chartam ann. 1125. apud Miræum in Don. Belg. cap. 82. et Consuetudines Bruxellenses tit. 1. art. 1. et seqq. ubi quidquid Ammanum hujus urbis spectat, fusius exponitur. Plura etiam de Ammanno in Consuetud. Mechliniens. tit. 1. art. 41. et tit. 4. art. 2. Neque hæc vox incognita in media ipsa Francia ; quippe in Consuetudinibus Perusæ in Arvernis ann. 1275. a Thomasserio lib. 1. cap. 66. edit. hæc legimus :

Nequns hom, ne nequne femme de la Paerose ne doet lo sire, ne so Amant, gager sans arazoner, etc.

Apud Metenses, ut auctor est Meurisius in Præfat. ad Hist. Episc. Metens. pag. 19. Amans, dicuntur regionarii Notarii, qui acta publica conficiunt et conservant, nomenque desumunt a Parochiis, in quibus habitant. Vocis origo Germanicum Ampt, Munus, et Mann, Vir. Vide Ambactus et Laurierii Gloss. Jur. Gall. vol. 1. pag. 45. Vocis Gallicæ Amans, origo est Lat. Amanuensis.