« »
 
[]« Anaticla » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 240a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANATICLA
ANATICLA, Anaticula, Cardo, qui in foribus circumvertitur. Gloss. S. Benedicti cap. de Habitatione : Anaticla, ἐπιστρόφιγξ. Ab ἀνατέλλω, dictam vocem opinantur quidam, i. orior, converto : inde ἀνατολαὶ Cardines cœli appellantur. Formulæ solennes Lindenbr. n. 154 In Append. Marculf. 20. :
Per ostium et Anaticula (ipsius casæ) sicut in ipsa cessione est insertum, ad partem illius Ecclesiæ visus fui tradidisse.
N. 156 :
Per cartulam venditionis ad filium suum affirmavit, per ostium et Anatalia (l. Anaticla) per herbam et vitem ei visus tradidisse et consignasse.
Apud Plautum in Asinar. Anaticula est parvula anas. Vide Investitura per ostium.