« »
 
[]« 1 annulare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 261b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANNULARE1
1. ANNULARE, Pro nihilo habere, vel rem ita rescindere, ut nulla deinceps habeatur, quo sensu vocem Annuler passim usurpamus. Optatus lib. 2 :
Sacerdotium in nobis Annulare visus.
Apud Bernardum Tr. de diligendo Deo col. 600. D. edit 1690 :
Timori permixta devotio, ipsum non Annullat, sed castificat.
Chron. S. Bertini continuatum a Johanne Iperio apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 619 :
In quibus omnibus noster Johannes eum devicit, et cessum huic Ecclesiæ litigii causa per ipsum impositum, appellatione interjecta, Annulavit.
Occurrit Ecclesiast. cap. 25. [] et alibi non semel. Vide Forcell. Lexic. in voce Annihilare.