« »
 
[]« Antia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 298c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANTIA
ANTIA, Ferrum in scuto, in Glossis Isidori. Vide Ancea. Alias Antiæ dicuntur crines capitis posteriores, Apuleius lib. 1. Florid. de Apolline :
Jam primum crines ejus præmulsis Antiis, promissis capronis anteventuli et propenduli.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Potius anteriores intelligendi ; sic enim Festus : Antiæ, Muliebres capilli demissi in frontem appellati ex Græco videntur : quod enim nos contra, illi ἀντὶ dicunt. Isid. lib. 19. Orig. cap. 31 : Anciæ, cincinni dependentes prope auriculas, Græco vocabulo ab auribus dictæ. Gloss. vett. Antiæ, ϰόμαι διὰ τῶν ϰροτάφων ϰρεμάμεναι γυναιϰεῖαι. Aliæ Glossæ Antiæ, τρίχες αἱ μεταξὺ τῶν ϰεράτων τῶν βοῶν. Onomast. : Antiæ, προϰόμιον. Neque his repugnat locus ex Apuleio allegatus, cujus vocem Antiis etiam interpretantur de crinibus ex syncipite in frontem pendentibus. Hac etiam voce utitur Tertullianus de Pallio cap. 4. quem explicare tentat inter alios Hofmannus in Lexico : hunc consule.