« »
 
[]« Apalancare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 306b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APALANCARE
APALANCARE, Palis munire. Ital. Palancare. Chron. Parmense ad ann. 1295. apud Murat. tom. 9. col. 831 :
Castrum Curriachi per Commune Parmæ fuit custoditum et Apalancatum per homines de ultra Hentiam a strata in sursum.