« »
 
[]« Appiglantia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 328a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPIGLANTIA
APPIGLANTIA, Rixa, quæ non tantum verbis, sed et facto committitur ; nulla tamen præeunte animi deliberatione, et sine præcogitata malitia ; idem quod Mesleia Scriptoribus medii ævi. Academicis Cruscanis, Pigliare est alicui injuriari. Stat. Vercell. lib. 4. pag. 108. r° :
Item statutum et ordinatum est, si aliqui inter se Appiglantias vel rixas fecerint in civitate vel districtu Vercellarum, feriendo se manu, vel pede, vel accipiendo, per capillos, irato animo sine sanguine, solvat pro pœna solidos 60. Pap.
Nostris, Apicquoteur, Rixator, morosus, vulgo Querelleur, fantasque. Litt. remiss. ann. 1480. in Reg. 207. Chartoph. reg. ch. 367 :
Et pour ce que Anthoine Malye.... estoit Apicquoteur, le suppliant lui dist qu'il n'en feroit riens, sinon que jurassent sur les saints Evangiles.
Vide infra Aravigliantia.