« »
 
[]« Ardillaria » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 375a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARDILLARIA
ARDILLARIA, f. Locus vepribus, rubis sentibusque plenus ; hæc enim est notio vocis Ardiliers apud Normannos, a Celtico Aerdre, Adhærere, capere, arripere : quod difficile sit per rubeta et senticeta permeare. Tabularium Calense pag. 40. in Sententia contra Hugonem de Pompona :
Metæ rerum prædictarum... sunt... prædicta noa usque ad Ardillariam, et de ipsa Ardillaria usque ad [] cunagium S. Andreæ, et de illo cunagio usque ad vineam Petri, etc.
Vide Ardilha.