1. ARESTARE, Detinere, Gallis Arrester. Speculum Saxon. lib. 2. art. 10. § 1 :

Proscriptus licite diebus feriatis vel ligatis Arestetur, vel detineatur.

Lib. 2. art. 27. § 10 :

Si resisterent pignorationi, cum clamore violentiæ Arestentur.

Lib. 3. art. 78. § 5 :

Ad Arestandum eum secundum juris formam.

Concil. Tolosanum ann. 1225 :

Per quorum terram transitum fecerit, damna restituant, nisi pro posse eum Arestaverint, et prædam defenderint, etc.

Wil. Thorn. in Chron. :

Alios... Arrestavit et imprisonavit.

Thom. Walsinghamus pag. 248 :

Peregrinos universos cujuscunque conditionis existerent Arestantes, jurare compulerunt.

Utitur etiam Albertus Argentin. pag. 144. Vide Lindanum in Teneræmonda pag. 219. Martenium tom. 1. Anecd. col. 651. et infra Arrestare.

2. ARESTARE, In bona debitoris manum injicere. Gall. Arrêter, saisir. Stat. Vercell. lib. 2. pag. 48. r° :

Quod tunc sit licitum dictis creditoribus suis capere et Arestare tot de bonis talium suorum debitorum impune, de quibus sit idem integre satisfactum auctoritate propria, sine alicujus judicis vel magistratus interventu.

Vide Arrestare 1.