« »
 
[]« 1 arestare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 379a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARESTARE1
1. ARESTARE, Detinere, Gallis Arrester. Speculum Saxon. lib. 2. art. 10. § 1 :
Proscriptus licite diebus feriatis vel ligatis Arestetur, vel detineatur.
Lib. 2. art. 27. § 10 :
Si resisterent pignorationi, cum clamore violentiæ Arestentur.
Lib. 3. art. 78. § 5 :
Ad Arestandum eum secundum juris formam.
Concil. Tolosanum ann. 1225 :
Per quorum terram transitum fecerit, damna restituant, nisi pro posse eum Arestaverint, et prædam defenderint, [] etc.
Wil. Thorn. in Chron. :
Alios... Arrestavit et imprisonavit.
Thom. Walsinghamus pag. 248 :
Peregrinos universos cujuscunque conditionis existerent Arestantes, jurare compulerunt.
Utitur etiam Albertus Argentin. pag. 144. Vide Lindanum in Teneræmonda pag. 219. Martenium tom. 1. Anecd. col. 651. et infra Arrestare.