« »
 
[]« Arlotus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 386a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARLOTUS
ARLOTUS, Italis Arlotto, Helluo, ventri deditus ; nostris Arlot, Ganeo, nebulo, homo nihili, Gall. Fripon, coquin. Lit. remiss. ann. 1375. in Reg. 107. Chartoph. reg. ch. 372 :
Guillerma serviens aut pediseca uxoris Andreæ Bossati dixit prædicto Andreæ : Ha ! Andrea socie, qualiter de illo Arloto Johanne auriga seu carraterio fui associata.
Aliæ ann. 1377. in Reg. 111. ch. 7 :
Qui (Richardus) prænominatis exponentibus animo irato dixit : Unde venitis vos alii Arloti et ribaldi ;.... vos mali Arloti in fide mea luetis de corpore, etc.
Aliæ ann. 1401. in Reg. 156. ch. 341 :
Cui Arnauldo dictus Raymondus repplicavit, tu mentiris, Arlot groso mal nez.
Aliæ ann. 1411. in Reg. 165. ch. 219 :
Icellui Pierre Appellast le suppliant Arlot, tacain, bourc ; qui vault autant à dire en langaige du pays de par delà, garçon, truant, bastart. Arquabot
idem sonat, in Lit. remiss. ann. 1461. ex Reg. 198. ch. 22 :
Jehan le Piccart avoit dit que Jehan de Deux Vierges escuier suppliant estoit ruffien et Arquabot.
Vide infra Arnaldus.
P. Carpentier, 1766.
Erlotus, Eadem notione. Lit. remiss. ann. 1370. in Reg. 101. ch. 136 :
Ad dictum locum dictus exponens accessit.... dicendo : Ubi, ubi sunt isti Erloti, garsoni, qui venerunt in terra mea facere executionem.
Judicium ann. 1370. in Reg. 109. ch. 192 :
Jaquemetus.... portando lanceam in manu ferream, et de eadem ipsum Joannem comminando etiam clamando, veni, Erlote, veni. Item quod clamavit etiam pluribus clamoribus dictus Jaquemetus post dictum Johannem, ad mortem, ad mortem tu morieris, Erlote.
Hispan. Arlote. Vita S. Dominici[] de Silos, vers. 648. Inde Arlotia, Vita S. Emiliani, vers. 20.