« »
 
[]« Arnalyus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 396c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARNALYUS
ARNALYUS, Qui consilia dat, Gall. Conseiller ; a Celtico Arn, honor, et Ly, palatium, curia, senatus, ut ex Viro in antiquis versato docet D. Le Beuf tom. 2. Collect. var. script. pag. 274. ubi vet. hanc Inscriptionem refert :
Mercurio et Minervæ Arnalyæ numinibus Au gustorum Sacrum. Cn. Publius Lucceius Marcellinus decurio V. S. L. M.
Vide Forcellin. voce Arnalia.