« »
 
[]« Arrendator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 403b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARRENDATOR
ARRENDATOR, ut Arrendatarius, Conductor, qui recipit ad Arrendam, seu censum annuum, Hispan. Arrendador, Gall. Fermier, Qui prend à rente. Arrendatores seu recipientes ad acenssam, in Tabulario S. Crucis Burdigal. Charta anni 1389. ex Archivo S. Victoris Massil. :
Maria Regina Jerusalem et Siciliæ, etc. Officialibus regiis, nec non Gabellotis, Arrendatoribus et Credensceriis regiæ Gabellæ, etc.
Altera Ludovici X. Regis Franc. apud. D. de Lauriere tom. 1. Ordinat. Reg. pag. 571 :
Arrendatores etiam castellaniarum, præpositurarum et aliorum[] officiorum nostrorum per se, vel judices eorum, emendas ad ipsos ratione dictorum Arrendatorum pertinentes, etc.
Charta anni 1402. tom. 2. Rer. Mogunt. pag. 886. edit. 1722 :
Nostris et dicte nostre Prepositure reddituariis, censuariis, pensionaribus, Arrendatoribus, decimatoribus, colonis, etc.
P. Carpentier, 1766.
Nostris olim Arrendadeur, et Arrendeur. Lit. remiss. ann. 1462. in Reg. 198. Chartoph. reg. ch. 210 :
Estienne de Casses, qui estoit fermier ou Arrendeur pour celle année de noz viguerie et baillie de Miremont.
Aliæ ann. 1470. in Reg. 196. ch. 147 :
Icellui suppliant eut la charge pour le seigneur de Monsoreau de la recepte de la marque de Gennes, lequel en rendit compte aux Arrendadeurs.
Arrendatores Jurium Regalium, in Foris Aragonensibus seu conductores. Vide Michaëlem del Molino in Repertorio in hac voce.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Arrendatores de la Sisa, tom. 4. Concil. Hispan. pag. 188. Conductores sunt impositionum, quas Hispani Sisas appellant.
P. Carpentier, 1766.
Arrendator Ecclesiæ, Vicarius seu presbyter, cui ecclesia deservienda committitur, item et firmarius dictus. Vide in hac voce. Lit. remiss. ann. 1396. in Reg. 150. Chartoph. reg. ch. 231 :
Bernardus Vitalis presbyter quondam Arrendator ecclesiæ parochialis dicti loci de (Fonte coperto), etc.
Quod reditus ecclesiæ, cui per tempus deserviebat, a patrono sub certa pensione eidem exsolvenda acciperet, ita appellatus videtur.
Arrendator Incantus, Qui auctiones ad arrendam seu firmam tenet. Stat. comitat. Venaiss. sub Clemente VII. PP. cap. 66. ex Cod. reg. 4660. A :
Incantatorem vero, præconem et Arrendatorem incantus per se seu per alios prædicta pignora, et alia quæ ad incantum vendentur, emere districtius prohibemus.