« »
 
[]« Arrenduator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 403c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARRENDUATOR
ARRENDUATOR, ut Arrendator. Statuta Ecclesiæ Cadurcensis inter Anecd. Marten. tom. 4. col. 732 :
Declaramus quoslibet sæculares bajulos, nuntios, Arrenduatores et similes levantes pedagia seu quidagia a Clericis seu personis Ecclesiasticis de rebus eorum propriis, quas pro suis beneficiis non causa mercimonii seu lucri deferunt, seu deferri faciunt, esse excommunicatos.