ARRO, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Arro » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 406c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARRO

ARRO, vel Arrao, Oryza, species leguminis satis noti, ab Hispano Arroz, Gall. Ris. Transactio inter Abbatem et Monachos Crassenses ann. 1351. ex libro viridi fol. 53 :

Tenetur dare dictus dominus Abbas illi Monacho qui est ortolanus dicti Monasterii duas libras panis frumenti... et etiam quolibet anno octo sextaria Arronis tressenqui et tres emynas fabarum, etc.

Ibidem :

Lavandario quolibet anno octo sextaria Arraonis tressenqui.

Quid sibi velit tressenquus mihi incompertum, nisi forte sit locus, unde oryza afferebatur.

P. Carpentier, 1766.

◊ Arro, perperam de Oryza, Gall. Ris, supra explicatum ; est enim idem quod Mixtura, miscellum frumentum, ut supra in Arao diximus. Sed neque feliciori conjectura Tressenquus, de loco unde oryza afferebatur, intelligitur ; arronis qualitas significatur hac voce : atque adeo de frumento trimestri, vel ex trecensu proveniente accipi potest. Vide Trecensus et Tremesium.