1. ARURA, Ager satus, segetes ipsæ. Gloss. Lat. Gr. Arva, ἄρουρα, γῆ, χώρα. Beda de Ortographia : ἄρουρα, Arva. Glossæ aliæ : Segetes, σποριά. Rursum :

Seges, ἄρουρα ϰαὶ λήϊον.

Hesychius :

Ἄρουρα, ἠ γῆ, ἀπὸ τοῦ ἀροῦσθαι. Ἐπὶ τὸ τολὺ δὲ, ἡ σπορία.

Glossæ aliæ MSS. Ἄρουρα, ἡ πρὸς σπορὰν ἐπιτήδεια γῆ. Heliodor. lib. 2. Æthiopic. de Nilo :

τῇ παρόδῳ γεωργεῖ τὰς ἄρούρας.

Menologium Græcor. 11. Januar. εἰργάζετο μιϰρὰς ἄρούρας ἐν τῇ νἁπῃ. Marcellus Empiricus cap. 8 :

Lacertas pessimas, quæ in segetibus morantur, quas Græci Aruras vocant, comburito.

Porro auctor est Strabo lib. 18. Ægyptum olim divisam in Præfecturas, quæ rursum in Toparchias : easque in portiones alias, quarum minimæ ἄρούραι erant, distributas : quod etiam attigit Orus Appollo lib. 1. cap. 5. qui ἄρουραν, μέτρον γῆς, seu modum agri fuisse ait. Atque de his Aruris intelligendus Evagrius interpres Vitæ S. Antonii c. 1 :

Aruræ autem erant ei 300. uberes et valde opimæ.

Ubi Græcum retinuit, quod sic se habet : ἄρουραι δέ ἦσαν τριαϰόσιαι εὔφοροι ϰαὶ πάνυ ϰαλαί. Aruram pedibus 50. constitisse, auctor est Suidas. Vide Glossar. med. Græcitat.