« »
 
[]« 2 astipulator » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 445c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASTIPULATOR2
2. ASTIPULATOR. In judiciis astipulator dicitur, qui actori, aut reo vadimonii facti, vel constituti, vel etiam alterius cujuspiam forensis actionis testis accedit, et simul cum eo adpromittit, seu stipulatur. Cic. Quint. 18. Testes tot cum astipulatore tuo comparabuntur. Id. Pis. 9. Qui, isto non modo propugnatore, tutiorem se, sed advocato, aut astipulatore, paratiorem fore putaret.