« »
 
[]« Attam » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 455b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATTAM
ATTAM, inquit Festus, pro reverentia seni cuilibet dicimus :
quasi eum avi nomine appellemus.
Atta etiam sumitur pro eo, qui primis dumtaxat plantis ambulat ab ἄττω, Salio : quod is qui sic incedit, quasi salire videatur. Sed vocabulu mest hoc intellectu notum Horatio. Vide Vossium in Etymol. et supra Atta et Aba 2. Conf. Ato.