« »
 
[]« Attrinssit » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 460a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATTRINSSIT
ATTRINSSIT, pro Attinxit, loco Attigit, a verbo Attingere, Gall. Atteindre. Vide supra Attingere 1. Lit. remiss. ann. 1397. in Reg. 152. Chartoph. reg. ch. 213 :
Dictus Guillelmus accipit quemdam lapidem grossum, quem projecit contra dictum Johannem, quem Attrinssit et percussit uno ictu in capite.