AUDIENTIA 3, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 3 audientia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 469b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUDIENTIA3

3. AUDIENTIA, pro auditu. Prudentius lib. Peristeph. :

Surdis fruendam reddere Audientiam.

Breviarium Sarisberiense anni 1556 :

Triduo ante Pascha finitis Lectionibus non respondeat Chorus Deo gratias in Audientia, sed statim absque intervallo Responsorium incipiatur.

Ibidem :

Dicat Sacerdos in Audientia, sed sine nota, Orationem, Respice quæsumus.

Ubi in Audientia idem est quod clara voce, quæ possit audiri.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta ann. 1314. ex schedis Præs. de Mazaugues :

Dicens quod ad ejusdem bajuli et procuratoris pervenit Audientiam, quod nos, etc.

Ordinar. S. Petri Aureæ-val. MS. :

In magnis vero dupplicibus, non dicuntur prædicti psalmi (graduales) in Audientia ; sed sub silentio.

Adde Hist. Occit. tom. 2. inter Probat. col. 361. et 511. Cærem. vet. MS. eccl. Carnot. :

Ad Primam... unusquisque stans, secum finiat cetera, non in Audientia.

Id est, ea voce ut non possit audiri. Vide supra Audibilis.