« »
 
[]« 2 bada » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 518b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BADA2
2. BADA. Baile vocant Arelatenses eum qui primus est inter domesticos servientes. Statuta Arelat. MSS. art. 146 :
Commune habeat in dicto castro tres guachas, et unum fornerium, et unum fornelerium, et unum porterium, et unum Badam, et septem alios servientes cives Arelatis et non extraneos.
P. Carpentier, 1766.
Bada, Vigiliæ, excubiæ : item et ipse vigil, speculator. Vide Wactæ. Charta Raimundi ducis Narbon. ann. 1203. in Reg. 151. Chartoph. reg. ch. 370 :
Non tenebamini ad gachas, vel ad Badas, vel ad taillias, vel ad opera communia aliquid præstare vel facere.
Lit. remiss. ann. 1362. in Reg. 93. ch. 164 :
Custos sive Bada stans in pignaculo ecclesiæ dicti loci, credens ipsos fore inimicos nostros et patriæ antedictæ, campanam trahendo, etc.
Comput. ann. 1363. inter Probat. tom. 2. Hist. Nem. pag. 159. col. 1 :
Dicto Martel et nominato Pege, qui per duas noctes fuerunt supra cloquerium faciendo la Bada, etc.
Et pag. 163. col. 2 :
Pontio et Petro Badis electis ad morandum nocte qualibet supra cloquerium, etc.
Pluries ibi. Provinciales Bada eodem sensu usurpabant. Vide Raynouard. hac voce.