BAGORDARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Bagordare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 521c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BAGORDARE

BAGORDARE, Vox Italica, hastis ludicris ex equis pugnare. Memoriale Potestatum Regiensium ad ann. 1216. apud Murator. tom. 8. col. 1083 :

Et vineæ gelaverunt et Paudum, ita quod Milites equitabantur super glaciem dicti Paudi et Bagordabant :

Chron. Veron. ad ann. 1242. ibid. col. 632 :

Et eo anno dominus Henricus de Egna tunc existens Potestas Veronæ fecit magnam curiam Militum et Dominarum cujuscumque conditionis in palatio Communis Veronæ, et in foro seu mercato Veronæ Milites Bagordaverunt, et tunc Dominæ ballaverunt in ponticellis factis extra palatium Communis Veronæ.

P. Carpentier, 1766.

◊ Academicis Cruscanis :

Festeggiare armeggiando et giostrando.

Chron. Placent. ad ann. 1359. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 505 :

Post hæc certi nobiles juvenes numero xxvij. per tres squadras electi per civitatem Placentiæ Bagordaverunt, frangendo hastas in veloci equorum cursu.

Cujus vocis originem post Villaneum, Folgor. de S. Geniignano et Franc. Sachet. a Bigordo, Hasta, accersit Ubaldinus ; unde Bigordare, melius quam Bagordare, ipso auctore, diceretur. Sed et Provincialibus Biordar est discurrere cum equis, et Biorts, cursus equorum, uti habetur in indice ad calcem Documenti d'amore Barberini, qui pag. 84. v. 2 :

Se tu armeggerai,

Bigorderai, o correrai a tiera.

Ubi consulendæ Glossæ.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Bagorda, Ludi publici, Gall. Fêtes, réjouissances. Chron. Parmense ad ann. 1282. apud eumdem Murator. tom. 9. col. 801 :

Pax et concordia facta fuit inter Mediolanenses et Cremonenses et Brixienses... Et duravit bene unum mensem curia de Bagordis et aliis solatiis.

Vide Bohordicum.