« »
 
[]« Bandius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 547b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BANDIUS
BANDIUS, Sub banno positus, proscriptus. Charta ann. 1319. in Reg. 61. Chartoph. reg. ch. 117 :
Petrus Amati consul.... deliberavit et abire fecit de carceribus regis dicti loci quendam quæstorem de Tholosa, qui nutriverat Petrum Bonelli quondam Bandium de Limoso.
Sed leg. forte Banditum. Ut ut est, Bandons dixere nostri, homines bando seu banno domini subditos. Charta ann. ejusd. in Reg. 59. ch. 88 :
De xj. libris et xv. solidis Turon. annui census, quem Petrus de Dyciaco miles habet et percipit super homines, qui vocantur les goymerez et les Bandons.
Vide infra in Bannalis et Bandum 2.