« »
 
[]« Bannaliter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 550a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BANNALITER
BANNALITER, Jure banni, Bannalment, nostris olim. Pariag. inter reg. et monast. de Crista ann. 1240. in Chartul. Campan. fol. 365. col. 2 :
In furno vero sive in furnis, et in molendino sive in [] molendinis,.... homines villæ illius molere et coquere, sicare Bannaliter tenebuntur.
Libert. villæ de Perrusses ann. 1347. tom. 7. Ordinat. reg. Franc. pag. 33. art. 17 :
Je ou mi hoir pourront vendre vin Bannalment en ladicte ville de Perrices par six sepmaines continuelz, par chascun an.
Vide infra Bannia 2.