« Bannaliter » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 550a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BANNALITER
BANNALITER, Jure banni, Bannalment, nostris olim. Pariag. inter reg. et monast. de
Crista ann. 1240. in Chartul. Campan. fol. 365. col. 2 :
In furno vero sive in furnis, et in molendino sive in molendinis,.... homines villæ illius molere et coquere, sicare Bannaliter tenebuntur.Libert. villæ de Perrusses ann. 1347. tom. 7. Ordinat. reg. Franc. pag. 33. art. 17 :
Je ou mi hoir pourront vendre vin Bannalment en ladicte ville de Perrices par six sepmaines continuelz, par chascun an.Vide infra Bannia 2.