« »
 
[]« Bano » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 561b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BANO
BANO, Melius Banonium, Agri libertas, sive communis agri depascendi liber usus. Jura et Consuetudines Normanniæ cap. 8 :
Tempus quo terræ sunt communes, tempus Banonis [alias Banoni] vulgariter nuncupatur, quo tempore animalia sine pastore herbas depascunt per campos communiter ac decurrunt. Quædam sunt animalia quæ nullum habent Banonium, sed omni tempore debent custodiri : ut capræ, etc. Nullus tempore Banonii terram suam potest defendere, nisi clausa fuerit ex antiquitate.
Temps de banon, in Gallica editione, quo scilicet bannum indicitur pro communi agrorum usu. Apud Hickesium Thes. Ling. Sept. tom. 1. pag. 163 :
Ban (unde Banon et Banonium) in veteri Gotho-Scandico sive Danico, pro agro et territorio frequenter accipitur.