« Barbaricini » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 569b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARBARICINI
BARBARICINI, Βαρϐαριϰῖνοι, Procopio lib. 2. de Bello
Vandalico cap. 13. qui ita appellatos a Sardiniæ incolis, auctor est, Mauros quosdam, ad
Aurasium montem positos, quos Vandali devicta Africa, ne eos paterentur infestos, in
Sardiniam cum uxoribus et liberis ablegarant, ubi eos clausos aliquandiu continuere.
Progrediente tempore elapsi illi vicinos Carali montes occuparunt : deinde cum ad tria
millia excrevissent, renuntiarunt latebris, et aperte in locis omnibus grassati sunt. Hos
conatus est Gregorius Magn. ad Christianam fidem convertere, quod testantur illius
Epistolæ lib. 3. Epist. 23. 25. 27. 29. 33. lib. 9. Epist. 17. 18. Horum etiam meminit
Justinianus in leg. 2. C. de Offic. Prætoris Afric. (1. 27). Hinc forte Barbagiam
Sardiniam appellavit Dantes in Purgat. cap. 23.