« »
 
[]« Barigellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 578a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARIGELLUS
BARIGELLUS, Apparitor, Primus apparitorum. Concil. Hisp. tom. 4. ann. 1512 :
Mandamusque nostris Barigellis, ut exsequantur pœnas solitas contra illos, qui ea non observaverint, usque ad valorem unius regalis pro qualibet vice.
Joann. Burchardus in Vita Alexandri VI. edita per Godefr. Leibnitz ann. 1697 :
Mandavit Barigello prædicto, ut Cusentinum Privatum prædictum ex castro non elevaret.
Acta SS. Maii tom. 3. pag. 251. B. in Vita S. Gerardi :
Eodem loco præfectus publici satellitii (Barigellum vocant) ex gravi morbo desperatus, etc.
Derivari potest a Barra, septum curiæ. [] Adel. Vide Murator. Antiq. Ital. vol. 2. col. 1149. et Barigildus.