« »
 
[]« 1 bauca » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 607b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BAUCA1
1. BAUCA, Vasis species. Gloss. Lat. Græc. : Bauca, εἴδος άγγείου, Perperam editum bavar. Alibi Mascusta, ϐαὒϰη. Ubi Mascauda legendum monet Salmasius. Gloss. Gr. Lat. Βαυϰίς hoc viniferum, vas scilicet vinarium, Græcis οίνοφόρον. Sed et pro hoc, forte legendum vas. Anastas. in Leone IV. pag. 167 :
Sed et in Ecclesiis multa dona obtulit....... Cantharam exauratam unam, Baucas exauratas 3. fibulatoria 5.
Idem in Benedicto III. pag. 206 :
Coronam ex auro pens. libr. 4. Baucas ex auro paratissimo duas pens. lib. sparam cum auro purissimo ligatam.
[] Conf. Bacca 2. et Forcellin. An huc spectat vox Bauc, apud Raynouardum in Glossar. Rom. pag. 200.
Vauca, scribitur in Historia Ignoti Casinensis de Rebus Langobard. cap. 10. Pertz. pag. 226. :
Siconolfus Princeps... de B. Benedicti Cœnobio thesaurum abstulit plurimum : siquidem vice prima baziam argenteam unam, Vaucas par unum in gemmis et smaragdis, spara par unum, etc.
Vide Bauga.
Boca. Leo Ostiensis lib. 1. cap. 28 :
Tulit in calicibus, et patenis,.... phialis quoque et hamulis, Bocis, ac fibulis auri libr. 130.
Ubi quidam Codd. habent bocis, alii baucis.
Boccola, Εἲδος ἀγγείου, in Gloss. Lat. Gr.
Boclaris, Idem quod baucalis. Necrologium Viennensis Eccles. apud Petr. Chifflet. in Tornutio 3 :
Id. Jan. obiit Boso Rex... qui dedit... casulas 12. pallia 11. et vestimenta sua aurea regalia, et Boclares argenteos.
Bocularis. Chronicon Centulense Hariulfi lib. 2. cap. 10 :
Hanappi argentei superaurati 13. concha argentea major,... Bocularis argenteus unus, urcei argentei cum aquamanilibus suis.
Lib. 3. cap. 3 :
Fanones 14. Boculares 2. conchæ 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Baucus. Testamentum Dadilæ ann. 813. tom. 1. Hist. Occitan. inter Instr. col. 39 :
Baucos vero meos aureos, quos a domino ac piissimo D. Carolo Imperatore accepi, vel ipse mihi donare jussit, ipse cui ego eleemosynam meam injunxero pro remedio in sacerdotibus ac pauperibus erogare faciat.
Bucculare, Eadem, ut videtur, origine. Marcellus Empiricus cap. 8 :
Deinde agitabis diu, et colabis linteo tenui, et mittes in Bucculare rude, vel diligenter nitidatum, deinde lento igne decoques.
Cap. 23 :
Æris florem... in Bucculari decoques.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Baucale, Idem quod mox Baucalis, Gall. Bocal. Vita S. Oswaldi Archiep. Acta SS. Benedict. sæc. 5. pag. 754 :
Deinde insuper eadem mulier casulam unam et albam, et cetera omnia sacerdotalia... duas quoque pelves argenteas, duas cortinas et unum Baucale, et sellam suam cum omni equestri apparatu.
Baucalis, Idem quod bauca, a qua voce deducitur. Gloss. Lat. MSS. Regium, et Isidori : Gellonem, Baucalem. Gloss. MS. Eccl. Paris. : Baucalem, gellonem ubi infusio fit. Papias : Gelonis, Baucalis, vas. Alibi : Baucalius, gello, ubi infusio fit, vas. Gloss. Lat. Gr. : Gillo, βαυϰάλιον, Gloss. Camberonense : Gillo, vas fictile, id est, Baucalis. Charta Hugonis Ducis Burgund. ann. 1077. pro Ecclesia Avalonensi :
Tersoria tria, Baucales tres, cortinæ lineæ sex, etc.
Ex his emendanda Charta alia apud Perardum in Burgund. pag. 27 :
Etdardo, Baucale 1. et bracharia aurea una.
Ubi perperam Braucale habetur. Alexandrinorum et Ægyptiorum vox fuit, si Philostorgium audimus lib. 1. cap. 4. qui Alexandrum quemdam Presbyterum βαυϰάλιν nuncupatum ait, διὰ τὸ σαρϰὸς ὑπερτραφοῦς ὄγϰον ὑπὸ τῶν μεταφρένων αὐτοῦ σεσωρευμένον, ἄγγους ὀστραϰίνου ἐϰμεμιμῆσθαι σχῆμα, ἄπερ οὖν βαυϰάλας ἐπιχωρίως Ἀλεξανδρεῖς εἰώθασιν ὀνομάζειν :
propter carnis videlicet quæ supercreverat in dorso ejus, molem, collectam ad modum et imitationem vasis testacei, quod Alexandrini vernacula voce Baucalas appellare solent.
A Philostorgio hausit quæ in eam rem habet Nicephorus Callisti lib. 5. cap. 5. Id etiam observat Cassianus lib. 4. de Cœnob. Instit. cap. 16. ubi de Ægyptiis Monachis :
Si quis gillonem fictilem, quem Baucalem nuncupant, [] casu fregerit.
Quæ totidem verbis habentur in Pachomii Instit. § 5. Βαυϰάλιαν et βαυϰάλιον eadem notione usurpat Achmes cap. 177. ubi perperam ϰαυϰαλίῳ habetur, et cap. 198. Βαυϰάλιον, Johan. Moschus cap. 19. Prati spirit. Alexander Aphrod. lib. 1. Problem. 94. Vita S. Macharii Abb. Ægypt. cap. 5. Gregorius in Vita S. Basilii junioris n. 33. 34. et βαυϰάλιν Nicarchus in Epigr. lib. 2. Anthol. pag. 161. Edit H. Steph. Vide Cangii Glossar. med. Græcit. voce Βαυϰαλία et H. Stephan. Thesaur. Ling. Gr. Edit. Didot. vocibus Βαυϰάλιον et Βαύϰαλις, ubi G. Dindorf. ϰαυϰάλιον præferre videtur.