« »
 
[]« Becalerius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 614b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BECALERIUS
BECALERIUS, Ensis rostratus, vel culter lanionius, ab Ital. Beccaio, lanius. Stat. Vallis Serianæ rubr. 44. ex Cod. reg. 4619. fol. 88. r° :
Arma vetita.... sunt hæc, videlicet cultellus punctosus,..... spata, clipeus, tavolatius, Becalerius, etc.
Sic nostris Bec de corbin, bec de faucon, becquoysel dictum est omne armorum genus, quod corvi, falconis aut avis rostrum referebat. Lit. remiss. ann. 1453. in Reg. 185. Chartoph. reg. ch. 301 :
Le suppliant print une hache, nommée Bec de corbin, alias de faulcon.
Aliæ ann. 1397. in Reg. 152. ch. 231 :
Icellui de Grebeval commença à ruer d'un grant baston ferré, que on dit Bec de faucon.
Rursum aliæ ann. 1476. in Reg. 206. ch. 1055 :
Ung viel coustel, nommé Becquoysel.
Vide infra Beccazenerius.