BECONAGIUM, Tributum quod in sustentationem Phari, vel maritimi luminis, quo populus subito excitetur ad repellendum hostem, confertur. Hæc Spelmannus qui a Saxonico, Beacn, i. signum accersit, quod in signum ejusmodi faces accendantur, seu contra hostes, seu ad dirigendas naves. Quid si a Becco, de qua voce supra. Nam nostri promontoria seu terræ lingulas in mare, aut in fluvios procurrentes, Becs, i. rostra, appellant, ubi ut plurimum Phari, seu turres, eriguntur. Vestigium manet in Bec d'Alier, ubi coeunt Elaveris et Ligeris fluvii, et in Bec d'Ambez, ubi confluunt Garonna et Dordonia. Potuit etiam conflari id vocabuli ex Belgico Bake, specula, pharus, pro nocturno navium accessu. Vox Belgica et Anglosax. ejusdem sunt originis. Confer Ihrii Gloss. Suio-Goth. voce Baok, vol. 1. col. 153. Vide Baccha.