BECUNA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Becuna » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 615c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BECUNA

BECUNA, Aluta, Gall. Basane. Statuta Massill. pag. 389. ubi exstat capitulum integrum,

De coriis et Becunis pro talibus quales emptæ sunt vendendis, et de affollatis non immiscendis.

Ibid. pag. 465 :

Si quis alterius avere in nave, vel ligno aliquo positum sive oneratum, puta coria vel Becunas, seu stannum, vel aliquas alias merces sine voluntate domini illarum mercium dissolvit, etc.

Rursum occurrit pag. 380.

P. Carpentier, 1766.

◊ Neque aliter hanc vocem interpretatur Editor in notis ad hæc statuta pag. 390. Attamen vox Becunes, quæ eadem prorsus est, aliud significare videtur in Charta Phil. III. ann. 1277. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 670. ubi Beccunes et Bazena, tanquam res diversæ occurrunt :

De qualibet centena pellium arietum, et de Beccunes, octo denarios,.... de qualibet duodena Bazenæ, duos denarios.

Pelles itaque hircinas indicari facile crediderim. Vide supra Bechinus et Bechus 1.