« »
 
[]« Bemollis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 624a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BEMOLLIS
BEMOLLIS, Una e clavibus, uti vocant, Musicæ ; vulgo Bemol, cui opponitur bedurum, seu B. quadratum. Joann. Brompton. in Henric. II. :
Hibernici in duobus musici generis instrumentis quamvis præcipitem et velocem, suavem tamen et jucundam... efficiunt Musicam. A Bemolli incipiunt, et sub obtuso grossioris cordæ sonitu, latenter ludentes, in idem redeunt.
Ubi Silvester Giraldus in Topogr. Hibern. dist. 3. cap. 11 :
Semper tamen a molli incipiunt, et in idem redeunt, ut cuncta sub jucundæ sonoritatis dulcedine compleantur.
Idem Giraldus in itiner. Cambriæ cap. 13 :
Quot videas capita, tot audias carmina discriminaque vocum, varia in unam denique sub B. mollis dulcedine blanda consonantiam et organicam convenientia melodiam.