« »
 
[]« 2 bendare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 624b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BENDARE2
2. BENDARE, Vincire, alligare, Gall. Lier, garroter. Inquisit. ann. 1268. ex schedis Pr. de Mazaugues :
Item dixit, quod Petrus Evesque de Monte-pavono habuit rem cum sorore uxoris suæ per violentiam, in curtibus Vallis Majoris ; propter quod fuit captus : et ipse vidit eum captum apud Montem-pavonum, et Bendatum vidit eum adduci ad furcas, ut suspenderetur.