« Bestornatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 645b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BESTORNATUS
BESTORNATUS, Male versus, Gall. olim Bestourné. Litteræ Joannis Abbatis
S. Genovefæ Paris. ann. 1350. pro capella S. Yvonis. Paris. :
In quadam magna platea sita in parrochia S. Benedicti Bestornati in quadrivio vicorum Nucum, et Fera et dicti magni vici S. Jacobi. Bestornataolim dicebatur hæc parochialis Ecclesia, quod ejus majus altare tunc temporis spectaret Occidentem, cum ex ecclesiastica consuetudine Orientem spectare debuisset. Nunc contraria ratione dicitur S. Benoît le Bien tourné, quod ad Orientem translatum sit majus altare, cum instaurata est Ecclesia. Dicta etiam fuit Bistornata propter hanc majoris altaris in duobus locis collocationem. Vide Sauval. tom. 10. Antiquitat. Paris. pag. 410. et Borellum in Thesauro Antiquit. Gallic. ad vocem Bestourner. Confer supra Bestancium.
P. , 1766.
◊ Mestourné, pro
Plus æquo parvus, in Consuet. Genovef. MSS. ex Stat. ann. 1300. fol. 8. v°. : Pain mestourné, c'est-àdire, pain trop petit.