« »
 
[]« Biezium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 656a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIEZIUM
BIEZIUM, Eadem notione. Litteræ Odonis primogeniti Ducis Burgundiæ ann. 1265. in Chartulario urbis Autissiod. fol. 39 :
In dicto Biezio de Brichol piscari valeant quicumque voluerint et cum omnibus ingeniis : ita tamen quod non impediant aliquatenus cursum aquæ, hoc excepto quod dicti piscatores vel alii habere vel facere non poterunt in memorato Biezio vel in aliqua parte ipsius noas vel boichetas.
Vide Becium in Bedum.
P. Carpentier, 1766.
Biez apud Belgas, Locus paludosus, ubi arundines aliæque palustres herbæ facile crescunt, Lugdunensibus vero est silvula betulacea. Lit. remiss. ann. 1447. in Reg. 178. Chartoph. reg. ch. 243 :
Ung petit bocquet de boulaye, que on appelle au pais (Lyonnois) Biéz.
Vide supra Bex 2. et Biburna.