« »
 
[]« Bigarus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 657c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIGARUS
BIGARUS. Regestum Philippi Aug. Herouvallianum f. 173 :
Dominus Rex potest ponere in foresta Bigaros suos, cum voluerit, et quot voluerit. Et cum D. Rex ponet suos Bigaros, Abbas Liræ ponet tres, et Heremitæ deserti unum, etc.
Supra Bigres dicuntur, ut est in Regesto Normanniæ sign. P. in Camera Comput. Paris. :
Sanctus Laurentius de Lyons furcam (habet) ad hospitandum, et brancas ad ardendum, et festum ad hospitandum ; et ideo servare debet porcos Regis, vel reddere 4. solidos, et quærere les Bigres.
In Gestis Consulum Andegavensium cap. 1. legimus Britones nostros Armoricos Bigrios appellasse, quos Franci Birsarios seu Venatores. Vide Bigrus.